Twee jaar terug werd het HMC 5 bijna een running gag dat we steeds binnen een uur op voorsprong stonden. Of we nou vliegensvlug door Tommy op 1 – 0 werden gezet of Mike of Bram of door een niet opkomende tegenstander. Een 1 – 0 voorsprong konden we bij de wedkantoren gerust een wedje op inzetten. (Kreeg je helaas ook weinig voor terug)
En ja het blijft kelderklasse, maar je moet het doen met waar je het mee te doen krijgt. Je kan hem ook zelf tegen krijgen en dat doen we niet. En als je tegenstander vrolijk een uur nadenkt ga je ook niet binnen een uur winnen. Maar dit seizoen zetten we die traditie van vroege voorsprongen vrolijk voort. En tegen WLC 4 deden de dames en heren van HMC 5 dat in overdrive.
Beide teams waren met een overwinning aan het seizoen begonnen en HMC 5 qua rating toch enigszins in het nadeel. Maar cijfers, voorbeschouwingen en andere nonsens is niet besteed naar Zoë Omnes. Vorige keer na een uur en 3 minuten klaar, deze keer binnen 3 kwartier en met hetzelfde resultaat: een overwinning. Na een gelijkopgaande opening maakte haar tegenstander een fout wat een stuk opleverde, maar daarna ging het door de gekozen zet van kwaad tot erger en kwamen daar er nog een toren en een dame bij. Doe die stukken maar terug de doos in dacht tegenstander Knigge, dit heeft geen zin meer en dus opnieuw een vroege voorsprong voor HMC.
Uurtje later stond het zelfs al 3 – 0. Erik Brandsma, vorige keer als een van de langste strijder bezig, had de zenuwen deze een stuk beter onder controle en ging vanaf moment 1 vol te aanval in een nieuw eigen gemaakte opening. Tegenstandster was niet de minste, Nederlandse Meisjes kampioene O12 Thao Luong, Maar het studeren had direct het gewenste effect en sorteerde in een vlotte materiaal voorsprong welke daarna met een mooie mat aanval kon worden afgerond.
Tom had iets meer moeite en tijd nodig om de vis op het droge te trekken. Hij gaf met een slordigheidje zomaar een pion weg en had daarnaast ook geen lekkere pionnenstructuur over. Hij kreeg even later echter wel een monsterlijk paard cadeau op d6 (het paard van Sinterklaas op december 6?), wat deze pionnen inmiddels volledig compenseerde en tegenstander Casper Deij moest ook de rokade nog artificieel voltooien door de tempo zetten die Tom speelde. Dat gaf Tom de tijd om een mat aanval op touw te zetten die niet meer te stoppen was. En zo snelde HMC in rap tempo naar een comfortabele voorsprong.
Kleine 40 minuten later (en dus nog steeds pas 2 uur en 20 min bezig) hadden Jos en Theo de overwinning zowaar voor HMC al binnen (Teamleider van WLC Arno de Man zei nog na afloop: we kwamen wat te laat op gang). In de partij van Jos werden aan beide kanten een paar kleine foutjes begaan, maar deze hielden elkaar wel in evenwicht. Maar Jos had bij buurman Theo gezien wat er daar zat aan te komen en bood daarom remise aan wat werd geaccepteerd. Theo had namelijk met een aftrek aanval de dame van zijn tegenstander gewonnen (tegen een toren), zijn tegenstander stribbelde nog wel even tegen maar moest toezien hoe Theo de voorsprong niet meer weggaf en de partij over de streep trok.
Op dat moment leken er zeker nog meer punten aan te komen voor HMC. Ik stond gelijk, Diego op een gegeven moment gewonnen en Henry was in een eindspel beland met beide een loper en een dame en Henry een pion voor. Ook dat schatte ik remise, maar als er iemand voor de winst kon spelen was het Henry.
Maar deze wedstrijd hadden we als HMC 5 blijkbaar de marathonschoenen en het zitvlees thuisgelaten en alleen de sprintspikes in de achterbakken ingeladen. Want pardoes gaf Henry een dame weg, liet ik m’n paard insluiten (moet daarbij aangeven dat mijn tegenstander met 98% accuracy een uitermate goede partij speelde) en gaf Diego 2 pionnen en zijn voorsprong weg.
Gelukkig was de buit al binnen en zijn we op deze manier hopelijk wel door het quota blunders en gewonnen stellingen weggeven heen van dit seizoen (elk team gaat ze tegenkomen ergens natuurlijk). Als teamcaptain, ondanks dezelfde 4,5 – 3,5 uitslag, aan deze wedstrijd een ander gevoel over gehouden dan de eerste wedstrijd. Er begint wel weer wat te groeien. Er is wil om te vechten en overwinningen over de streep te trekken. Misschien is dit jaar te vroeg om te praten over de titel. Maar een voorlopige tweede plek geeft reden om te geloven dat deze er de komende jaren wel aankomt en geeft mogelijkheden om te mogen dromen.
Volgende keer (op het moment van schrijven al aankomende zaterdag, over 3 dagen) de wedstrijd waar we dit seizoen niets te verliezen hebben: thuis tegen de Kentering. Degradant van vorig jaar en veruit ratingfavoriet in deze poule. Een mooie testcase om te kijken waar we echt staan en hoe snel de rappe mannen en vrouwen van HMC 5 echt zijn.
Tot slot nog even de kille cijfertjes:
En de stand (voor boven ons bed nu we nog (gedeeld) bovenaan staan)
