Door Derk-Jan Morelis
Zaterdag 9 november waren we welkom bij Paul Keres. Tot dan toe de trotse koploper van groep 4G. Zij spelen midden in het centrum van Utrecht. Voor het halve team een mooie aanleiding om een keertje met de trein te gaan. Tom, Wim, Eddy en ik vertrokken om 12:00 uur vanaf de Biechten met de auto. Vooraf netjes een parkeerplaats gereserveerd. Wat kan er misgaan?
Nadat ook Tom was gearriveerd konden we op weg naar Utrecht. Conform schema kwamen we in Utrecht aan. Maar zodra we de snelweg hadden verlaten kwamen we in de file terecht. Vooral de stoplichten, of eigenlijk wachtlichten, waren een drama. Ze stonden oeverloos lang op rood. Gingen dan heel even naar groen. En nog voor er een auto door kon rijden, sprong het licht weer naar oranje. Heel af en toe reed er een autootje door. En dan vooral de auto’s die niet netjes in de rij stonden, maar op het allerlaatste moment kwamen invoegen.
Afijn. Tiago en Roan waren wel op tijd. Dus zij konden mooi de opstelling van het 2e team doorgeven. Nog voordat de wedstijdleider van Paul Keres van de verbazing was bijgekomen, namen zij plaats achter bord 1 en 3. Toen hadden we ze eigenlijk al te pakken.
Ondertussen kwamen wij ook bij de parkeergarage aan. Het licht bij de parkeergarage ging gelijk op groen. En het hek ging open. Mooi, snel doorrijden en een plekje zoeken. Eddy en Wim sprongen gelijk uit de auto en holde alle kanten op. Tom bleef nog even zitten en ik stapte ook uit. De moeder van Tiago was mij onophoudelijk aan het spammen, mailen, bellen, appen, dus ik moest toch maar even opnemen om te melden dat we er waren. Ondertussen afvragend waar Eddy en Wim waren gebleven en hoe ik in hemelsnaam de parkeergarage uit kon komen. Toen ik eenmaal een gesloten deur had gevonden las ik op een bord dat ik de deur kon openen met de gemailde link. Hoezo? Welke link? Een verdwaasde mevrouw die het ook allemaal niet meer wist, had inderdaad een link in haar mailbox gekregen en kon uiteindelijk voor mij de deur opendoen. Tom kwam er ondertussen ook aangesjokt en wij konden zo illegaal de parkeergarage verlaten.
Eenmaal buiten besloot ik om Wim maar te bellen. Waar ben je? Buiten. Aan de andere kant. Waar is Eddy? Ja, dat weet ik niet! Hé, volgens mij zie ik Tom lopen. Dus ik het hoekje om rennen en naar Wim zwaaien. Ok, wij komen jou kant op. Dus ik loop naar Wim. Die loopt weg de hoek om en Tom blijft staan om een sigaartje te roken.
Eenmaal de hoek om staan Wim en Eddy mij op te wachten. Eddy had ondertussen al uitgezocht waar we moesten wezen en nadat ook Tom was gearriveerd konden wij naar binnen. Daar werden wij door de moeder van Roan opgewacht om ons naar onze plek te begeleiden. En toen konden wij ook aan onze partij beginnen.
Roan mocht op bord 3 spelen tegen een tegenstander met ruim 200 ratingpunten meer. Wel was deze tegenstander nog steeds erg verbaast over de gang van zaken. En dan gooit Roan er op de 9e zet ook nog eens een loperoffer tegen aan. Volgens de engine een blunder. Maar zijn tegenstander nam het offer toch maar niet aan. Na een schitterend vervolg van Roan leverde dit gelijk 2 pionnen en een gewonnen stelling op. In plaats van het rustig uit te spelen, besloot Rohan om ook maar zijn dame te offeren. Vol bewondering nam zijn tegenstander het offer aan en gunde hij Roan om hem mat te zetten.
Voor de liefhebbers. Na Dxf6 – gxf6. Mat in 3!
Zelf was ik 150 ratingpunten in het nadeel. Nadat ik met het paard op b5 had geslagen, besloot mijn tegenstander met zijn loper op h3 te slaan.
Na Pxd6 – Dxd6, Dxd6 – Lxd6, e5 stond ik aanzienlijk beter. Volgens de engine was mijn laatste zet een inacurracy. Dat vind de engine trouwens wel vaker van mijn zetten. Maar eigenwijs als ik ben, bleef ik zetten spelen waarvan ik vond dat ik de gevaren zo goed als mogelijk uit de weg ging en toch beter bleef staan. Dit leverde al snel het 2e punt op.
Op bord 5 overwoog Gert om zijn Paard te offeren op g5! Volgens de engine de beste zet. Maar Gert dorst het niet aan. Desalniettemin wist hij toch te winnen (rectificatie achteraf: bovenstaande stelling klopt niet, de toren van c6 hoort op d6 te staan).
Ook Caspar kwam voortvarend uit de opening en al snel was het 0-4. Eddy gunde zijn tegenstander om de eer van de club te redden en zo werd het 1-4.
Tiago speelde op het 1e bord tegen een tegenstander met ruim 200 ratingpunten meer. Waar een normale jeugdspeler zijn partij afraffelt, gebruikte Tiago zijn volledige tijd. Zijn verbaasde tegenstander moest lijdzaam toezien hoe Tiago na een klein foutje de partij naar zich toe trok. In onderstaande stelling slaat Diago met de Dame op h6. Volgens die rare engine een blunder met twee vraagtekens. De tegenstander van Tiago weet wel beter en geeft op, 1-5, overwinning binnen.
Voor de liefhebbers en nare enigines: Mat in 5. Tip! Geen Dxh6.
Op bord 7 staat Wim totaal verloren, maar frommelt er met een loper minder toch een remise uit: 1,5 – 5,5.
Ondertussen krijg ik een mailtje binnen met een link en een bericht dat ik mezelf kan aanmelden en afmelden als ik in de parkeergarage binnen ben. Hoezo? Ik sta er al heel de dag. Ik had tot 17:15 gereserveerd. Ik moest tenslotte weer vroeg naar huis voor de buurtbarbecue. Ik had gelezen dat ik langer kon blijven. Ik kon de gewoon bijbetalen. Hoe dan? Ik heb geen betaalautomaat gezien.
Tom had alle tijd en deed het rustig aan. Het werd ondertussen 17:15. Ik dacht O, O en Tiago en Rohan gingen met de trein weer naar huis. Tom had een eindspel met twee pionnen en een paard, tegen een loper en pion. Of het gewonnen is weet niemand, maar Tom ging er voor.
Langzamerhand was alle tijd eindelijk op. Maar elke keer als de tijd bijna op was deden ze weer een zet en kregen ze er weer 30 seconden bij. Wisten jullie dat? Iedereen was al naar huis, de bar gesloten, de wc’s waren al schoongemaakt en Tiago en Roan hadden al gegeten. De moeder van Tiago bleef mailen en appen wat de uitslag was geworden en het thuisfront vroeg zich af of ik nog kwam barbecueën. Tom probeerde het linksom, vervolgens weer eens rechtsom. En als er bijna 50 zetten waren gespeeld, schoof hij weer eens een pionnetje naar voren en de wedstrijdleider kwam nog maar eens met een extra notatiebriefje aanzetten.
Na oeverloos geschuif wist Tom toch een foutje bij zijn tegenstander af te dwingen en konden we snel naar huis. Wim en Eddy rende alle kanten op. Tom ging naar de wc en ik stond ongeduldige bij de uitgang te wachten. De tegenstander van Roan vertelde mij dat hij nog steeds verbaasd was over de opstelling en het goede spel van Roan.
Eindelijk kwamen we bij de parkeergarage aan. Tenminste Eddy, Wim en ik. Tom was nog een sigaartje roken. Maar hoe komen we die dekselse parkeergarage in. Eddy zag een auto voor de ingang staan. En toen het hek openging holde hij erachteraan, zo de parkeergarage in. Ik opende de link in de mail op mijn telefoon en kreeg de vraag of ik nog steeds aan het parkeren was. JA. Vervolgens of ik bij wilde betalen. JA. Ik zal toch geen betaalscanner nodig hebben? Oef, gelukkig niet. Met de app kon ik bijbetalen en de deur ging open. Wim bleef bij de deur staan, om deze voor Tom open te houden. En ik ging helemaal alleen de auto halen. Om een lang verhaal kort te maken. Ik reed naar de uitgang. Wim stond nog bij de deur, Eddy stond nog bij de uitgang en eenmaal buiten stond Tom daar nog een sigaartje te roken. In het pikkedonker reden we door een druk Utrecht op weg naar huis. Het thuisfront had nog wat koude stukjes kip achtergehouden en zo kwam alles nog goed en kon ik onder het genot van een biertje van onze overwinning genieten.