HMC 4 – De Oude Toren 1: 2-6

Afgelopen zaterdag 11 februari speelden we tegen De Oude Toren 1 uit Berkel Enschot. We wisten dat het een zware wedstrijd zou worden. De Oude Toren stond bovenaan met 8 uit 4 en daarbij ook nog gemiddeld bijna 6,5 bordpunten per wedstrijd.

Gelukkig was iedereen van ons team op tijd; Ekko kwam binnen vlak voordat onze voorzitter zijn praatje zou gaan houden.

Na 1,5 uur was Theo Suikers klaar op bord 7. Theo speelde tegen Ton van den Akker. Ik had eerder al gezien dat hij de koningstelling van Ton kapot had gemaakt en de koning stevig in de hoek had gedrongen. Dat betaalde zich uit: 1-0.
Zou het dan toch mogelijk zijn ……?

Theo voelt zich helemaal op zijn gemak

Op het bord naast Theo speelde onze jeugdspeler Lars Verhoeven tegen Wil Severijns. Ook hij was voortvarend uit de startblokken geschoten en had ogenschijnlijk zijn tegenstander goed bij de strot. Helaas kwam Wil goed onder de druk uit en moest Lars berusten in een remise. 1,5 – 0,5!

Lars peinst zich suf hoe hij de koningsstelling kan openbreken

Het zag er toch allemaal niet zo slecht uit als verwacht. Met mijn beperkte inzicht zag ik dat alleen Jos slechter stond. De rest leek mij nog steeds goed in evenwicht. Jos speelde tegen Marcel Pulles. Hieronder het verslag van Jos, waar Jos de titel De Paardendans aan heeft gegeven:

Na 1. e4 e5 2. Pf3 kwam het Lettisch gambiet op het bord. Marcel kende dat beter dan ik en speelde vrijwel a tempo. Na 2. .. f5 speelde ik 3. Pc3, met een zwarte pionnenopmars en een witte  paardentango tot gevolg. Van de eerste elf zetten zeven met een paard! Daarna liet ik toe dat zwart zijn paard van b8 naar d3 liet dansen. Marcel danste duidelijk beter dan ik! Lange tijd bleef het materieel gelijk ,en als ik wat vaker de correcte zetten had gespeeld in plaats van de mindere zou er niet zo veel aan de hand zijn geweest. Dat was echter niet het geval en ik belandde in een verloren toreneindspel: 0-1. Gelukkig voor mij had dit echter weinig gevolg voor onze nederlaag. Op 1 april met pensioen! Misschien vind ik dan de tijd om het schaken weer wat op te peppen.

Jos ziet ze springen

1,5-1,5

Mari speelde op bord 2 tegen Michael van Ansenwoude, de hoogst gerate speler van De Oude Toren 1. Mari maakte op zet 21 een volkomen onnodige fout; iets wat we van Mari niet gewend zijn. Zie hieronder zijn verslag:

Vroeger evalueerde ik altijd mijn schaakpartijen met ome Jan. Tegenwoordig raadpleeg ik mijn digitale vriend Stockfish. Elke zet die je aan hem doorgeeft, wordt ogenblikkelijk van een score voorzien.

Na  20…. Pa2 (zie diagram) van Van Ansenwoude kan wit voordeel behalen door eenvoudig de toren op c8 te ruilen en vervolgens 22. Dg4 te spelen. In plaats van al dat moois, kom ik op het onzalige idee om de paardzet met 21. Dd3?? te beantwoorden.
Mijn nieuwe maatje ziet emotieloos de koers van de witte stukken onmiddellijk zakken: van + 1.5 naar -5.1. Houdoe en bedankt!

Hier is er nog niets aan de hand voor Mari

Tja Mari, misschien toch wat meer wedstrijdritme opdoen op vrijdagavond?

1,5 – 2,5

Van de partijen van Ekko en Henri heb ik niet veel meegekregen. Zij gingen geruisloos ten onder.

Ekko en Henri: deze dag maar snel vergeten!

1,5 – 4,5, we hebben verloren!

Joep ging op bord 4 met de juiste mentaliteit het gevecht aan met Frans Deckers: geen calimero- gevoel; gewoon vol op de aanval! Het werd een enerverende partij. Zie hieronder zijn verslag.

Ik speelde met wit op het vierde bord. Ik opende met Pf3, het kan dus alle kanten op. Mijn tegenstander, Frans Deckers, speelde Pf6. Er volgde 2. d4 – d6, 3. c4 – g6, en nog een aantal ontwikkelingszetten. Het was een variant van de variant van het…….?. Mijn zwarte loper ging via f4 naar h2 en met mijn toren op c1 kon ik ’n beetje druk zetten op de damevleugel. Frans rokeerde kort en ik besloot om niet te rokeren maar om de aanval op te zoeken op de koningsvleugel. Wij wisten al bij voorbaat dat De Oude Toren, onze tegenstander, een zeer taaie  zou zijn, dat het voor ons moeilijk zou worden om een goed resultaat neer te zetten. En met een goed resultaat bedoel ik dat we minstens gelijk zouden spelen: 4 – 4. Ik ging dus zo goed mogelijk ten aanval, de dood of de gladiolen! Laat maar ‘ns zien wat je kunt Frans! Ik kon op zijn koningsvleugel 2 pionnen terugslaan maar Frans verdedigde zich zo goed dat ik nieuwe plannen moest bedenken. Met mijn koning midden op de onderste rij kon ik het niet veroorloven om al te riskante fratsen uit te halen, met een zwarte toren op e8 en het loperpaar op g6 en h6. Ik moest dus zorgvuldig spelen, een goede verdediging neerzetten en druk blijven houden op de zwarte koning. Ik kon wat zetten later met mijn paard zijn witte loper op g6 slaan, mijn paard werd met de f pion teruggeslagen.  Ik dacht op de volgende zet met mijn loper druk te kunnen zetten op de pion op g6, maar ik zag totaal over het hoofd dat met ’n heel simpel zetje, zwarte pion van e5 naar e4 met mijn loper op d3, mijn loper weer terug moest. Na deze miskleun moest ik alle zeilen bijzetten om in ieder geval niet te verliezen. Met een paar goede zetten lukte dat gelukkig en werd het remise na herhaling van zetten. Een verdiend resultaat tegen een sterke tegenstander.

Joep denkt al aan de gladiolen!

2 – 5

Als laatste was Eric nog bezig op bord 1 tegen Koen Robben, de teamleider van De Oude Toren 1. Eric had ogenschijnlijk geen last van de druk die normaal gesproken op de schouders van een eerste bord speler rust; hij kwam goed uit de startblokken. Zie hieronder zijn verslag:

Ik kreeg met zwart een traditionele versie van het London systeem op het bord voorgeschoteld. Ik beantwoordde dit met een Konings -Indische opstelling waardoor de donkerveldige witte loper langdurig buitenspel stond. Ik kwam met licht openingsvoordeel uit de opening, dit beaamde mijn tegenstander ook achteraf.
Helaas door een onnauwkeurige zet mijnerzijds verloor ik een belangrijke centrum pion en kwam de donkerveldige witte loper met grote kracht vrij. De weerlegging was mogelijk geweest zei mijn tegenstander achteraf.
Helaas kon ik die zelf niet vinden achter het bord. Het eindspel was niet meer speelbaar voor mij en ik dreigde al bijna een tweede pion te gaan verliezen, maar mijn tegenstander pakte hem niet eens. Hij zag al meer kans op groter voordeel. Na de tijdcontrole bleek dat we een foute klok hadden en kregen we er beiden geen extra 30 minuten bedenktijd bij maar slechts 15 minuten. De wedstrijdleider werd er bijgehaald en die gaf ons een nieuwe klok.
Ik was als laatste speler van ons team nog bezig in een poging om eeuwig schaak te forceren in een onhoudbaar eindspel. Helaas overzag hij ook deze poging en  moest ik de strijd staken op de 45e zet vanwege een dreigend stukverlies.

Eric: altijd de rust zelve

Eindstand: 2 – 6.