Wederom is het 1e avondteam weer net niet gepromoveerd. KiNG was met 3-1 te sterk en werd hierdoor kampioen van groep B1 en promoveert naar de hoofdklasse. Bij deze van harte gefeliciteerd.
In de laatste ronde speelden wij met 1 punt achterstand om het kampioenschap tegen KiNG. Wij moesten winnen en dus had ik samen met Bent bedacht dat het voldoende was als wij met wit zouden winnen en Caspar of Piet met zwart remise zouden spelen. Tot zover een goed plan.
Rustig kwamen wij aan op de club waar nog lekker gekeuveld werd. Om de tegenstander wat schrik aan te jagen hadden we Daniel Friedman, Twan Burg, Jeroen Bosch en Thomas Mollema bij de deur gepositioneerd. Maar zij gaven er de voorkeur aan om voor de beker een partijtje te spelen. Caspar had niet de druk om de laatste trein te halen. Kortom we hadden geen haast. De boefjes wel. Twee zelfs. Naast Rob hadden ze ook zijn broer Mark Haast ingevlogen. Maar ook tegen een versterkt KiNG bleef de tactiek hetzelfde. Bent kwam bij het halen van het 1e kopje koffie vertellen dat hij een pion ging winnen. En inderdaad zijn stelling zag er veelbelovend uit.
Caspar had het op het 1e bord lastig en al snel stonden we op achterstand. En toen kwam Piet vragen of hij het remiseaanbod aan mocht nemen. Geheel volgens plan zouden we dan ons halfje met zwart binnen hebben. Voor de zekerheid keek ik nog even naar de partij van Bent. Daar was het niet meer zo duidelijk. En dus liet ik de keuze bij Piet. In een goede stelling besloot Piet om nog maar even door te spelen. Ik was nog niet gaan zitten of Bent vroeg mij of hij remise mocht spelen. Natuurlijk niet. We moeten op minimaal twee borden winnen. En het plan was om dat op de witte borden te doen. Ik had nog niet gezet of Bent had al verloren. Helaas en daarmee was de kans op het kampioenschap verkeken.
Piet en ik gingen door om nog een resultaat te behalen. En laat op de avond moest er zelfs gevluggerd worden. We hadden allen nog een paar minuutjes op de klok. Piet stond goed, maar gaf vervolgens zijn dame weg. Als laatste wist ik de eer te reden en een puntje binnen te sprokkelen en daarmee kwam de eindstand op 1-3. Volgend jaar beter. Maar dat roepen we nu al drie jaar.