Een broederstrijd tussen twee teams die ook een fanatiek verslaglegger hebben. Hierom éénmalig een combinatie verslag van de verslagen van Koos Hendriks en Rick Smit over één en dezelfde wedstrijd: HMC 3 vs HMC 4.
De 1e ronde van de zaterdagcompetitie mocht het 3e thuis aantreden tegen het op papier zwakste team van klasse 5K namelijk HMC 4!
Nu zegt het gemiddelde ratinggetal niet alles, zeker als je in een opgaande lijn zit en als jong team net bent gepromoveerd. Ik was er vooraf dan ook niet helemaal gerust op, zeker gezien het feit dat wij als 3e team, met een gemiddelde leeftijd van schat ik 3 keer dat van het 4e, al geruime tijd niet meer in een opwaartse flow verkeren.
Die twijfel was zeker ook voelbaar bij HMC 4. HMC 3 miste vorig jaar net de titel in de 5e klasse. Door verschuivingen in hogere teams en het goede spel van Amir, werd één van onze beste spelers ook nog weggekaapt door team 3. Alsof je als RKC Waalwijk na een promotie in de eerste ronde meteen tegen PSV mag aantreden die in die zomer ook nog even je spits hebben weggekocht.
Komt bij dat de voorbereiding niet geheel soepel loopt. De vorm is er bij een groot deel van ‘de onzen’ nog niet, hetgeen met 1 winst, 1 remise en 4 nederlagen op de vrijdagavond nog maar eens even werd onderstreept. Het seizoen beginnen met een uitwedstrijd in de heksenketel die de Biechten kan vormen, is dan niet waar je als teamcaptain naar uitkijkt.
Mari, Eric en Cees speelden allen remise tegen respectievelijk Bram, Tim en Richard. Laten we de partijen chronologisch aflopen:
Richard had weer eens (zoals vaker vorig jaar) een partij waar hij de rug moest rechten (misschien moeten we die jongen eens een corset aantrekken, begint ie direct met een rechte rug). Hij begon voortvarend tegen Cees Nuijten aan bord 7. Hij koos echter na een zet of 13 voor het verkeerde plan wat Cees goed afstrafte en duidelijk het initiatief overnam, wat na 20 zetten ook resulteerde in een pion voorsprong. Maar ja Richard moet je nog wel de genadeklap uitdelen als ie op de grond ligt. En onze eigen Rocky Balboa trok zichzelf weer van de grond toen Cees een paar zetten later zelf wat onnauwkeurigheidjes produceerde. Toen Richard de pion dreigde terug te winnen en er een eindspel met alleen ieder een toren en wat pionnen over dreigde te blijven, bood Cees een remise aan wat Richard accepteerde: ½ – ½.
De stelling na zet 22 van Richard waar Cees gaat voor f4 en daarmee (in enkele zetten) zijn pion voorsprong en zijn voordeel weggeeft.
De man bij wie de voorbereiding en het momentum wel degelijk goed waren, zat bij ons aan bord 5. Deze zomer reeg Bram de prijzen aaneen, hij nam het op tegen Mari. Mari en Bram maakten er een spannende positionele pot van waar ze elkaar lang in evenwicht hielden. Na 27 zetten besloten Bram en Mari een herhaling van zetten in te zetten (zie stelling onder), middels Pc3 en Dc7. Stockfish vind dat zwart hier iets meer heeft dan wit, maar moet daarvoor wel volle ten aanval gaan via h5 wat ook verkeerd kan aflopen, de instaande pion op a5 vind Stockfish daarnaast niet zo interessant. Een remise is uit het menselijk oogpunt wellicht niet zo gek hier, 1 – 1.
Mari zei zelf over deze partij: “Na een gelijk opgaande opening en middenspel kiezen beide spelers ervoor om de strijdbijl middels zetherhaling te begraven. Wit en zwart, moge zij rusten in vrede!”
Aan bord 6 had Bert Kramer het grootste rating overwicht op Mike Adriaanse, maar net als Spakenburg liet Mike vorig jaar zien een echte Cup-fighter te zijn die niet bang is voor de grote jongens. Mike mistte helaas in de opening een kans om een kwaliteit te winnen. Waarna Bert het initiatief nam en ten aanval trok. Mike was al tijdens de partij niet zo blij met het omwisselen van Ld6 en Ld7 wat volgens Stockfish ook inderdaad het begin van het einde was. Bert had Mike duidelijk in de houdgreep en liet niet meer los. Bert won een stuk waarna Mike opgaf. HMC 3 had na 3 uur iets te pakken waar HMC 4 weinig ervaring mee heeft: een voorsprong (oftewel wij op een achterstand).
De stelling bij Bert en Mike na zet 12, het enige moment waarop Mike echt beter stond.
Bert zei zelf hetvolgende over de partij: “Fritz 11 rubriceerde de partij in de categorie: COO: French: Unusual White 2nd moves. De witte dat was ik dus. We kwamen redelijk gelijkwaardig uit de opening. Ik begreep in de naneuk (Bargoense term voor het scheiden van de markt waarbij behoeftigen voordat de stadsreiniging komt opdraven eetbare resten verzamelen) dat mijn tegenstander niet eerder in het Frans op zet 2 met d2-d3 werd geconfronteerd. Hoe pak je dit verder aan? Hij besloot de pionnenstructuur van wit te ondergraven. Hoe juist! Echter waar begin je. Wijlen Aaron Nimzowitsch, zijn schaaknagedachtenis zij tot zegen, postuleerde met verve de aanpak aan de basis. Mijn tegenstander begon net andersom en zadelde zichzelf op met een zwakke, toeslagenbehoeftige pion op e6. De leniging van de noden van een toeslagenbehoeftige is niet gebaat met de geparfumeerde aanpak van bijvoorbeeld staatssecretaris van Huffelen. Zij begreep dat ook in die kringen behoefte is aan w.c.papier en inlegkruisjes – ik doe maar een greep -. Ik weet nog dat kort na de oorlog (voor de jonge lezertjes de 2e wereldoorlog) de krant van gisteren werd gebruikt om de anus te kuisen. Probeer dat maar eens met je digitale krant. Van Huffelen begreep dat. Maar dan? Wij hadden toen nog een minister-president die de wederopbouw was toegedaan. Kom daar tegenwoordig maar eens om. Wilde je de krant van gisteren nog eens opslaan omtrent hoe of wat dan had je een probleem. Dit terzijde. Na een niet te vermijden afruil van enige stukken die in de weg stonden resteerde een zwakke pion op e6. Mijn tegenstander wellicht onbewust geteisterd door de knullige aanpak van de toenmalige staatssecretaris pakte het groots aan en zette en knol op e4. Helaas de zwakte bleek niet reparabel. Zijn zet maakte een andere aanpak mogelijk. En betrekkelijk snel stortte toen zijn stelling in: stukverlies met alle fanfare van dien.”
HMC 3 kon niet lang genieten van deze voorsprong want een krap kwartiertje later zette Jari Rijnen de score weer in evenwicht. 20 zetten lang hadden hij en Kees van den Nieuwenhof een interessante actieve en dynamische stelling die twee kanten op kon. Helaas produceerde Kees op zet 20 en 21 twee mindere zetten wat Jari genadeloos uitbuitte en de partij naar zich toe trok. 2 – 2
De tweede net iets mindere zet van Kees die pionverlies en verlies van de partij inluidde (a4 werd gespeeld).
Iets later tekenden Tim Thole en Eric Merx de vrede na een op en neergaande strijd. Zoals PSV-trainer Peter Bosz hem had voorgedaan, had Tim na een vroege achterstand de aanval ingezet en een voorsprong bemachtigd om direct daarna de restverdediging over boord te zetten. Eric had aan het begin van de partij duidelijk de overhand maar gaf dit voordeel weg door het afruilen van het zwakke paard van Tim op h6. Tim kon in de daarop volgende combinatie een pion winnen en leek de partij naar zich toe te trekken tot hij de pion op h6 verloor (zie stelling onder). Een paar zetten later werd de vrede getekend.
Stelling waarin Tim kiest voor Da5 i.p.v. Kg7.
Eric zei over de partij: “Vanuit een Konings-Indische stelling wist ik al snel het loperpaar te bemachtigen en zwart op te zadelen met een dubbelpion op de koningsvleugel. Ook had ik meer ruimte op de damevleugel. Daarom zocht ik op deze vleugel dan ook om mijn voordeel uit te breiden. Helaas verloor ik pardoes een pion en vervolgens stopte ik er veel te veel tijd in om compensatie te vinden. Ik kon niet zomaar ongestraft een pion terugpakken omdat ik anders het risico liep om mijn toren te laten insluiten. Hierdoor kwam ik behoorlijk in tijdnood. Het lukte me uiteindelijk met veel kunst en vliegwerk om de pion terug te winnen. Maar ik moest in 40 seconden nog 9 goede zetten zien te vinden. Op dat moment bood Tim remise aan en met een aardig oprukkende vrijpion durfde ik het aanbod niet af te slaan. Een goede partij van Tim overigens die degelijk speelde.”
Maar met een 2½ – 2½ tussenstand waren enkel nog de top borden die een beslissing moesten forceren.
Op bord 1 vond het duel van de door de wol geverfde veteranen van beide teams plaats. Ook Loek Mostertman en recordaankoop van HMC 4 Derk-Jan Morelis maakten er een op en neergaande partij van. Derk-Jan won met een ingestudeerde variant een pion, maar Loek verplaatste het aanvalsspel naar de andere vleugel waardoor er voor lange tijd een scherpe stelling op het bord verscheen met kansen over en weer. Het open spel zorgde wel dat Stockfish vond dat de stand in evenwicht was, maar Derk-Jan behield zijn pion voorsprong. Net toen Derk-Jan de ergste dreigingen van Loek had voorkomen, sloegen bij hem ook de bibbers van het prijskaartje om zijn nek toe (zou anders niet weten waar het aan moet hebben gelegen). In het eindspel werd door beide spelers meermaals de winst (Derk-Jan) of remise (Loek) weer te grabbel gegooid. Waarna Derk-Jan liet zien over de meest ijzeren zenuwen te beschikken en toch de winst naar zich toe te trekken in deze bloedstollende pot. 3½ – 2½.
De stelling bij Derk-Jan en Loek na zet 23, waar Derk-Jan dus een pion voorstaat maar Loek de aanval zoekt op de dame vleugel (stockfish evaluatie +0,4).
Loek Mostertman over deze partij: Ik had met zwart tegen Derk-Jan een pion geofferd, maar miste omstreeks zet 20 een winstvoortzetting en bleef tot het bittere eind een pion achter. Op grond van de regel dat alle toreneindspelen remise zijn bood ik remise aan, maar Derk-Jan gaf geen krimp en wist met sterk spel zijn enig overgebleven h-pion tot promotie te brengen.
Aan bord 2 bonden de zomeraanwinst van HMC 3 Amir Asa en schrijver d6 de strijd aan. Waar vorig jaar hetzelfde team profiteerde van onze dadendrang en punten pakkerij zou dat nu maar één team zijn en kwam er, tenzij het remise zou worden, een eind aan één van ons beider ongeslagen reeks (Amir ondertussen 5 uit 5 en ondergetekende 6 uit 7). Na een aftastend begin had ik een licht veldoverwicht op Amir, maar omdat ik zelf niet doortastend genoeg door pakte, speelde Amir zich onder de druk uit. Amir leek een goede tegenaanval op touw te zetten maar greep daarbij gruwelijk mis. Waar we beiden dachten dat hij een pion zou winnen (ik dacht echter wel dat ik door de mindere pionnenstructuur van Amir deze op termijn terug zou winnen), verloor hij in de combinatie zomaar een stuk. Amir heeft daarna nog wel lange tijd doorgespeeld om te kijken of er nog iets te redden viel, maar de achterstand was te groot. Nadat in een laatste combinatie alleen nog een toren en een pion overbleef voor Amir gaf hij op. 4½ – 2½.
De stelling na zet 22 waar wij beide denken dat Amir met Txa7 een pion wint, in de herziening kost het via Pxb5 een stuk.
Dan nog de laatste wedstrijd waar ook Loek Vissers lange tijd probeerde te redden wat er te redden viel. Hij verloor tegen Wim van Oostrum op zet 4 al een pion en heeft daarna nog ruim 4 uur geprobeerd om nog iets te redden. Hij kreeg toch nog 2 kansjes om de wedstrijd om te keren. 1 zet vond Wim de enige juiste zet en op zet 30 mist Loek de kans om af te ruilen naar een ongelijke loper eindspel met die pion minder, wat voldoende remise kansen biedt (stockfish geeft daar slecht -0,6 voor Wim). We moeten verder wel ook de credits geven aan Wim, die behalve wat imperfecties (deze toen de partij al duidelijk in het voordeel van zwart was) de partij gewoon verder professioneel over de streep trekt.
De situatie op zet 30 waar Loek kiest voor Tc7 i.p.v. torens afruilen en cxd5.
Einduitslag: 3½ – 4½
Eindoordeel Koos: Ik ben benieuwd hoever het 4e dit seizoen gaat komen. Vorig jaar waren ze nog HMC5 en het zal toch niet gebeuren dat ze volgend seizoen ineens HMC3 zijn geworden?!
Eindoordeel Rick: een prettige overwinning voor HMC 4 die in de strijd tegen degradatie dubbel telt. Het was een spannende pot waar voor elk punt gestreden werd en de progressie van deze ploeg (de opwaartse lijn waar Koos het over had) maar weer laat zien. Het moet voor beide ploegen mogelijk zijn om er een leuk seizoen van te maken.
Voor het overzicht nog alle uitslagen op een rijtje:
