Daar was ie dan, de kampioenswedstrijd. En ja als je me dat een jaar geleden had verteld had ik ook gezegd dat het een 1 april grap zou zijn. We werden verwelkomt door team dat zichzelf ‘het slechtste team van Nederland’ noemt, omdat zij de laagste gemiddelde rating hebben van teams die zich hebben ingeschreven bij de KNSB. Echter had Stukkenjagers 7 al 6 matchpunten gesprokkeld, dus we moesten waken voor onderschatting.
We werden hartelijk verwelkomt door de teamcaptain Wil Wouts van Stukkenjagers 7. Tevens de wedstrijdleider omdat de KNSB, volgens de (door ondergetekende gechargeerde) woorden van Wil, hem geschikter vond dan die blinde van drie hoog achter. Volgens Wil dachten wij ook kampioen te kunnen worden, mathematisch was dat altijd mogelijk uiteraard. Maar hé als de KNSB je zo voor het blok zet een kleine verspreking maken, het zij vergeven.
In zo’n beetje de sterkste opstelling die we konden maken (alleen Loek was afwezig omdat hij vrijdag 18 werd) werd de jacht op de jagers en de titel ingezet.
Maar blijkbaar was de memo van niet onderschatten niet helemaal bij Jari aan bord 2 binnengekomen. Hij was deze wedstrijd weer in ere hersteld aan bord 2, maar kwam niet helemaal lekker uit de opening en had meerdere malen de hulp van zijn tegenstander Ivar van der Heide nodig om niet verder weg te glijden in de partij. In onderstaande stelling krijgt Jari de wedstrijd in de schoot geworpen, maar besluit hij door Dxc5 zijn tegenstander net zo hard weer in het zadel te helpen. Maar we zullen het maar de mazzel van een kampioen noemen, want Ivar besluit voort te zetten met De5 en daarmee de wedstrijd zijn laatste wending te geven. Hierna laat Jari niet meer los en zet HMC 5, net binnen het verstrijken van het 2 uur, op 1 – 0.
Alle goede Wil (jaja flauwe woordgrap) van de wedstrijdleider en Stukkenjagers ten spijt, al op dit moment ziet het er aan de overige borden zeer rooskleurig uit voor HMC 5. Iedereen behalve Pieter heeft materiaal voorsprong en die stelling van Pieter ziet er ook niet bepaald vervelend uit.
Sam is de volgende die een duit in het zakje doet, met schrijver d6 is Sam ook nog in een strijd verwikkeld om de topscorerstitel. Niet alleen van het team maar van de hele klasse, dus remises zijn geen opties voor beide mannen. Een opvallend uitgeslapen en frisse Sam (dat is dit seizoen wel anders geweest) bezegelt zijn topscorerschap in een vlotte partij tegen de wedstrijdleider. Wil probeert met opportunistisch spel Sam vast te zetten en slaagt gedeeltelijk in deze opzet. Wit heeft een goede en irritante loper op d6 gestut door een pion en dreigt met wat pionnen op de koningsflank, maar heeft geen veilige plek voor de eigen koning. Sam weet de loper weg te schoppen en krijgt even later deze ook zonder enige compensatie cadeau. De pionnen aanval op zijn koningskant is een halt toegeroepen en de b-lijn is volledig in handen van Van Gemert, Sam schuift daarmee zijn laatste tegenstander van dit seizoen gedecideerd opzij en finished op 6 uit 7 en zet HMC 5 op 2 – 0.
Het is een kwestie van tijd aan de andere borden voordat de titel binnen is. En de laatste paarden die de stal ruiken, besluiten een laatste keer aan de boom te schudden om te kijken of daar nog wat stukken(jagers) uitvallen. En met succes! Binnen een kwartier zetten Tim, Bram, Amir en ondergetekende de stand op 6 – 0.
Tim (tegen Jan Bergsma) en Bram (tegen Nico Dignum) vertelden over hun eigen partij het volgende:
“Het hele seizoen al speel ik met zwart, omdat ik voor mijn gevoel beter speel met zwart. Ik heb al mijn klassieke OTB partijen geturfd en toen bleek dit ook te kloppen. Vandaag moest ik met wit en het ging nog om het kampioenschap ook. Ik was dus erg zenuwachtig. Mijn tegenstander speelde op zet 5 al een fout door c4 te spelen. Ik dacht dat dit direct tot het verlies van een pion zou leiden. Stockfish bewees achteraf dat dit op één manier nog te voorkomen was, maar de pionstructuur werd er niet mooier op. Gelukkig zag ook mijn tegenstander dit niet tijdens de partij en ik stond dus al snel iets beter. Mijn tegenstander besloot vervolgens om beetje bij beetje al zijn pionnen aan de konings zijde te pushen terwijl ik vooral bezig was een permanente outpost te creëren op e5. Er waren 3 stukken die deze outpost eraf konden slaan. Ik besloot mijn outpost telkens af te ruilen voor een van deze 3 stukken en daarna direct het volgende stuk op e5 te posteren tot ze alle 3 weg waren en mijn permanente outpost bleef staan. De E kolom was op deze (paard) outpost na open. Mijn plan was om rustig de torens en dame hier op een rijtje te krijgen en te blijven kijken of er ondertussen een tactic in de positie kwam om dit paard op het juiste moment te verplaatsen. Ik zag over het hoofd dat ik hierdoor een van mijn torens klem zette en mijn tegenstander viel deze aan met de loper. Stockfish zegt achteraf dat dit het moment was om het paard te verplaatsen naar d7 waardoor ik een grotere dreiging had en waarmee ik ruimte creëerde voor mijn toren. Ik zag dit niet tijdens de partij en was bang dat ik de partij had weggegooid. Ik besloot c4 te spelen en een pion te offeren. Hierna was de pionstructuur van mijn tegenstander vrij zwak en ik besloot om de loper die nog aan die zijde van het bord stond aan te vallen. Ik zag al snel dat als de tegenstander de pionnen probeerde te verdedigen met de loper dat dit stuk dan in 2 zetten zou vallen na a4. Ik bofte, mijn tegenstander zag dit niet. Daarna dacht mijn tegenstander dat, nu hij een stuk achterstond, het slim was om ook nog een kwaliteit op te geven… Niet zo verstandig. Mijn tegenstander speelde hierna nog even door, maar zag na een paar zetten toch wel in dat het kansloos was en gaf op.”
De stelling van Tim na zet 26 met zijn paard als outpost op e5.
Bram zette ons daarna op 4 – 0 en zei daar het volgende over:
“Het is vandaag de laatste wedstrijd van het seizoen, de winst ligt in onze eigen handen. Ik ben op bord 8 gezet deze keer, kan ik mooi bijkomen van mijn nederlaag op bord 2 de vorige keer.
Ik ben zwart en mijn tegenstander opent met d4, hierop speel ik het b6/e6 systeem. Op zet 5 begin ik af te wijken van de theorie om wat druk op te leggen. Ik speel d5 om een reactie uit te lokken. Ik hou vervolgens de spanning erin op de diagonaal en dat is dan ook meteen de eerste fout die wordt gemaakt door mij. Gelukkig ziet hij dit niet en is zijn plan niet beter met De2.
Ik pak de pion die tactisch verdedigd is, dit ziet mijn tegenstander gelukkig maar helaas toch ook wel. Tja, je moet even testen wat er op bord 8 zit hé? Daarna test hij mij door de c pion te offeren. Ik kies hier voor wat ontwikkeling in plaats van een gratis pion. De toon is gezet en we snappen dat we beiden niet voor dit soort grappen gaan vallen. We spelen wat verder rondom de pion. Na veel druk van mijn tegenstander moet ik de pion weer teruggeven, maar ik heb mijn ontwikkeling als compensatie.
Het middenspel gaat weer verder met wat flauwe trucjes, op zet 19 zet ik druk op zijn stelling. Hij probeert eruit te komen door mijn dame aan te vallen. Maar hier reageer ik met De4. Een dubbele aanval met maar twee echte reacties. Pdf5 of Pdf3. Hij kiest voor het laatste, dit is helaas verkeerd want met Pd5 zet ik druk op de stelling die hij niet meer kan beantwoorden zonder verlies.
Mijn tegenstander vindt geen reactie en geeft naar zijn idee de pion op. Maar ik wil meer en hou de spanning erin. Dit beantwoord hij met Pg5?. Met de mooie Lxe3+ pak ik hiermee het gratis stuk en de spanning is voorbij.
Nu nog wat stukken ruilen en een aantal zetten verder geeft de tegenstander het op omdat hij ook inziet dat er niks meer gaat gebeuren.”
De stelling in de partij van Bram na 21 ….. Pd5
En zo kon de man die ons vorige wedstrijd voorbij Maastricht loodste, ons nu ook officieel het kampioenschap bezorgen. Amir krijg op zet 15 een pion cadeau en kreeg daarna een aantal keer een dameruil aangeboden, maar sloeg dit af. Hij kreeg daarna 2 verschrikkelijk sterke outposts voor zijn paard en toren (zie de stelling onder). En speelde daarna zijn tegenstander (Frans Pistorius, die met 4,5 uit 6 tegen voornamelijk 1500+ toch zeker niet aan een slecht seizoen bezig was) daarna resoluut naar huis en deelde zo Maastricht net als 3 weken eerder een fatale klap toe in de titelstrijd. Misschien moet die Amir gaan schaakboksen, metale tikken uitdelen kan die in ieder geval als de beste.
En ook ondergetekende had een paar minuten later de vis op het droge. Mijn tegenstander Cees Zoontjes, met een familielid actief in de regio Abbekerk/Hoorn waar ik wellicht ooit tegen gespeeld heb (Heerhugowaard is daar niet heel ver vandaan), had in de opening een goed antwoord op de vragen die ik hem stelde. Echter koos hij daarna voor een plan wat te lang zou duren en overwoog hij geen 12…. g4. Dit was eigenlijk de enige zet waar ik in de hele partij bang voor was en terecht volgens onze allesziener Stockfish. Echter had ik de zet ook geschat opdat Cees deze niet zou willen spelen omdat het zijn koningsstelling open zou gooien voor alleen het afruilen van lopers. Dit bleek inderdaad de waarheid, waarna ik de training van Thomas even ter ore nam en in tegenstelling tot veel van mijn teamgenoten dit seizoen wel de MOR deed voor de A. Op het moment dat ik ten aanval kon speelde Cees pardoes ook de 2e mindere zet van zijn partij. In de analyse onder het commentaar van: ‘ik was niet bang voor Dxb7 want dat is altijd slecht. Een les die ik zelfs zo graag aan mijn teamgenoten wilde leren dat het onze groepsnaam is (onze groepsnaam is letterlijk xb2?) op Whatsapp, maar ja er is één uitzondering: ‘tenzij het zeer goed is’. En dat was het helaas voor Cees ook deze keer, Stockfish vond het de enige te overwegen zet met +7. Daarna ging er rap nog meer materiaal de doos in en probeerde Cees nog wel alles te redden wat er te redden viel, maar ik kon meer en meer afruilen waarna hij bij 5 – 0 achter het ook wel mooi vond en opgaf. En waardoor ondergetekende zich samen met Sam topscorer van de klasse mag noemen.
De stelling vlak voordat ik 16 Dxb7 speel.
In al dat geweld keek Mike eens om zich heen en dacht: ‘dit is misschien wel heel zielig’. Hij besloot daarom zijn -8 stelling maar over boord te gooien door te denken: ‘wat heb ik dit jaar van Rick geleerd en hoe kan ik ervoor zorgen dat ik op die manier mijn partij weggooi’. Zo zal Mike niet letterlijk hebben gedacht, maar het had zomaar gekund als je de zetten zag. Mike had twee gezonde pionnen voor en dus een stelling van -8, waar hij bedacht dat het handig was zijn toren en koning op de witveldige diagonaal te zetten waar tegenstander Daan van Kalken ook nog een loper van had. Die hield daarmee ook de resterende stukken van Mike in een beklemmende houtgreep (jaja weer een slechte woordgrap) en kon daardoor ongestoord zijn h-pion op laten stomen, Mike speelde nog door omdat er niets verder op het spel stond, maar moest uiteindelijk toch de koning omleggen, 6 – 1.
De stelling bij Mike voor het gewraakte Tf7 die daarna door Lg8 gepind wordt.
Toen alles dus in kannen en kruiken was, besloot Pieter dan maar waar voor z’n geld te nemen en er nog eens goed voor te gaan zitten. Zoals al eerder verteld kwam Pieter geweldig uit de opening en leek hij zijn tegenstander goed klem in de tang (of in de klemtang?) te hebben. Echter kon Pieter (al dan niet door tijdsnood) de juiste voortzetting niet vinden en ruilde hij dames af naar een moelijk (zo niet zelfs remise) eindspel. Tegenstander Hans van Driel ruilde echter daarna ook de torens af en zo was het eindspel weer volledig gewonnen voor Pieter, wat hij ook vakkundig uitspeelde.
De stelling bij Pieter na zet 13, waar hij wel een zeer plezierige stelling heeft.
En zo zette HMC 5 met een 7 – 1 overwinning een groot uitroepteken achter het kampioenschap in de 6e klasse G. (Helaas vergat Mike er een hele dikke streep onder te zetten). Met 2 topscorers van de divisie in het midden en 6 overwinningen en een gelijkspel ook niet meer dan verdiend. Op naar volgend jaar, eens kijken wat ze er in de 5e klasse van kunnen.
Voor de volledigheid de uitslag, eindstand en topscorers
Proficiat met het kampioenschap mannen goed gedaan en zelfs 3 matchpunten meer dan de nummer 2!!
Dankje Eric, ja de eindsprint was ze in Maastricht te machtig 😉