Alleen wij kunnen onszelf knock-out slaan

11 maart stond met een dikke rode cirkel in onze agenda. Dan zou de kraker van het seizoen worden gespeeld tegen Maastricht 3. Verliezen en de titel ging naar Maastricht, winnen en met nog 1 wedstrijd te gaan nemen wij de eerste plaats van ze over. (Deze keer is het verslag zonder partijen omdat er eigenlijk al genoeg te vertellen is.)

Een ongelofelijke prestatie van een team wat een jaar geleden nog niet eens een idee was. Pas in april/mei 2022 werd besloten om met alle leden onder de 35 en wat doorgeschoven jeugdleden een extern team te vormen. Op dat moment was het niet eens zeker of we wel genoeg mensen zouden hebben, want de teller stopte op dat moment al bij 7 man. Jeugdspelers en wat andere invallers waren hopelijk genoeg. En hopelijk zouden er nog wat anderen ‘jeugdigen’ lid worden, die andere 7 waren immers ook pas de laatste 2 jaar lid geworden. Over de opstelling ging het af en toe, maar behalve bord 1, was het eigenlijk meteen duidelijk dat het daarna al flink puzzelen zou worden, niemand leek op dat moment boven de 1500 rating uit te stijgen. De verwachtingen waren daarom niet hoog gespannen, niet alles verliezen was het devies, als het een beetje meezat ‘kampioen van het rechterrijte’.

Maar dat mocht de pret en het enthousiasme niet drukken. Al in de zomerstop werden er trainingen ingelast, onderlinge toernooitjes gespeeld en werd met 6 man het toernooi bij de Volewijckers en zelfs met 7 het toernooi in Goirle aangedaan. Bij de start van september was het zooitje ongeregeld uitgedijd tot 10 en met een 4 – 4 debuut in oktober werd een succesvol seizoen met vele hoogtepunten in gang gezet.

Tuurlijk waren er uitglijders, die 4 – 4 had zomaar een winst kunnen zijn, maar er waren ook genoeg mazzeltjes. Tegenstanders leken af en toe HMC 5 in de touwen te hebben maar vergaten dan de beslissende knock-out uit te delen. En dus kon er een rooie cirkel om 11 maart, thuis tegen Maastricht 3, het team waar we al het hele jaar (boven onze eigen verwachting) naar op jacht waren.

Eerlijk, als ze met de sterkste 8 uit hun team kwamen, waren we waarschijnlijk kansloos. Maastricht heeft 1 ding wat wij niet hebben: een hele batterij aan sterke invallers. We hadden er een paar kunnen vragen, maar we doen het al het hele seizoen met elkaar. Samen uit, samen thuis, we zijn hier samen aan begonnen, we maken het ook samen af. En zie, Maastricht besluit wel met 2 sterke invallers te komen maar ook met 6 spelers uit de eigenlijk opstelling. En zo is de ‘stage’ gezet voor een gelijkwaardige wedstrijd. We doen wel één tactische concessie, maar daar kom ik later op terug.

De strijd naar de hopelijk eeuwige roem, wordt afgetrapt met een remise door ondergetekende. In mijn slechtste wedstrijd van het seizoen, laat ik mijn team eigenlijk hopeloos in de steek. Ik ben eigenlijk al niet blij met zet 11 al vind Stockfish dat nog ok, maar daarna wordt het eigenlijk van kwaad tot erger. Ik krijg het niet voor elkaar om me goed te concentreren, misreken mezelf compleet en besluit maar de strijd aan te gaan met een pion minder, mijn tegenstander (jeugdspeler Pranav Kshirsager) ziet echter beren op de weg en pakt hem niet, kom ik goed weg. Ik heb echter geen aanknopingspunten om verder terug te komen in de wedstrijd, dan moet je gewoon doen wat je moet doen: ‘niet verliezen’. Ik bied remise aan en na wat overleg neemt mijn tegenstander het aan. ½ – ½ Het komt aan op de rest.

Het is spannend, met een mes kan je de spanning snijden. Verschillende spelers komen regelmatig informeren of zij remises aan mogen bieden, nog te vroeg en nog teveel is onduidelijk geef ik ze elke keer mee. Maja in je eerste seizoen meespelen om de titel. Ik snap wel dat je dan niet degene bent waar het allemaal van heeft afgehangen.

De volgende die klaar is heeft in ieder geval een stuk beter nieuws te melden. Sam was aan bord 6 gezet. Als 1 van de best scorende spelers van het team dit seizoen, kan hij daar voor ons een belangrijk punt binnen slepen, is de gedachte vooraf. Sam had tegen de andere jeugdspeler van Maastricht (Sai Lalkota) ook een moeilijke middag, hij stond niet echt veel slechter of zo, maar echt gewonnen heeft Sam tot zet 34 ook niet gestaan. Hij pakt vlak daarvoor echter een pionnetje en zijn tegenstander ziet de bui al hangen en maakt de beslissende fout in een toreneindspel. Sam speelt dit keurig naar huis en pakt zo het punt wat hij vooraf beloofd heeft en meldt zich met een score van 5 uit 6 naast schrijver d6 aan kop van de topscorers van de competitie. Maar diegene die ons nog van de eerste plek kan verdrijven zit in dezelfde zaal nog tegen Amir. Tussenstand 1½ – ½, beslist is de zaak nog niet, maar het geeft de burger moed.

Want een goed kwartiertje later is Jari klaar en staat er zowaar een 2½ – ½ score op het scorebord. Ook Jari is deze wedstrijd een paar plaatsjes naar beneden gezet. Vaak dit seizoen 1 van de slacht ‘offers’ aan bord 2 (samen met de vandaag afwezige Loek), wordt ook zijn potentieel om voor de winst te spelen deze keer aan bord 4 benut. Jari pakt dan ook het initiatief en komt geweldig uit de opening (tegen Aleattin Gondogmus), bij zet 11 is zijn voordeel al + 1,5, bij zet 15 is dit +4 en bij zet 20 +5,5, op zet 24 bij een evaluatie van + 7,8 komt het voordeel ook in materieel tot uiting, waarna de stelling van zwart snel hopeloos ineenstort, na 30 zetten is Jari klaar en is de ademruimte weer wat groter.

Dat was echter helaas ook wel nodig, Richard had voor het eerst dit seizoen een flink sterkere tegenstander tegenover zich zitten. Echter was Richard ongewoon sterk uit de opening gekomen en hij had ook een gratis pionnetje geschnabbeld door een onoplettendheid van zijn tegenstander. Echter weigerde Richard daarna de dames te ruilen en daardoor kwam zijn tegenstander (Jack van den Akker) terug in de wedstrijd. Richard blunderde 3 zetten later een volledig stuk, waarmee de wedstrijd ook direct beslist was, hij speelde nog wel even verder maar het was een kansloze strijdt. 2½ – 1½ en de spanning weer om te snijden.

Onze debutant Pieter was daarna klaar. Zijn tegenstander (Rezar Dominguez) had een verkeerd loper offer gedaan, die dacht daar een mat aanval te zien, maar die was er niet. Maar Pieter koos daarna niet voor de juiste weerlegging waardoor hij weer een Toren inleverde. Beide kanten waren de zetten die volgden niet altijd even accuraat waardoor zich een schouwspel ontspon met kansen aan beide kanten, waar Pieter wel zijn kwal achterstand ongedaan maakte, maar de stelling toch remise achtig bleef. Beide spelers kozen vanaf dat moment wel weer de juiste zetten waardoor de partij ook via een eeuwig schaak remise bleef. Met een verdienstelijk debuut (de 10e debutant van dit seizoen in ons team) bracht Pieter ons weer een klein stapje dichterbij die felbegeerde 4½e punt, tussenstand 3 – 2.

Tim bracht ons daarna op setpunt en in ieder geval de wetenschap dat als wij geen kampioen zouden worden, we dan in ieder geval als enigen niet zouden verliezen van de kampioen. Tim speelde (opnieuw met zwart) een zeer solide partij, behoudens 1 klein momentje van ophef. Tim kwam mij als wedstrijdleider namelijk een reglementaire vraag stellen, maar dit deed terwijl hij de loper van zijn tegenstander in zijn hand meenam tot buiten de speelzaal…. Die was daar niet helemaal van gediend, maar de consternatie was snel gesust. Tim was in het vervolg van de partij op geen fout te betrappen en sloeg keihard toe toen zijn tegenstander op zet 29 (en in tijdsnood) wel een fout beging. Tim noemde dat zelf ook een mentale blowout, met nog 11 zetten te gaan in 1 minuut 30 op de klok en dan zomaar een stuk inleveren, is dat ook wel een mentale opdoffer. Er werd nog doorgespeeld tot aan de tijdscontrole, maar Tim had de wedstrijd in een ijzeren greep en liet niet meer los. Op zet 39 ging zijn tegenstander, uiteindelijk ook door de vlag en was de tussenstand 4 – 2.

Met nog 2 wedstrijden te gaan hadden ‘we’ dus nog ½ punt nodig. Maar daar moesten 2 van onze ‘tactisch op geofferden’ dan voor gaan zorgen. We hadden vooraf al gezien dat Maastricht een duidelijk maatje te groot zou zijn als ze op volledige oorlogssterkte zouden komen en daarnaast hadden ze in eerdere wedstrijden aan een hoger bord zelf ook een lager gerate speler geposteerd. Daarom besloten we onderling dat ik naar bord 3 zou verhuizen en de spelers die dit seizoen hadden laten zien een grote verrassing in zich te hebben (Bram met een overwinning op Bert en Amir met een 3½ uit 5 extern en overwinningen op Cees, Henk en Eric) te posteren op bord 1 en 2.

En wat een verrassing zat er nog in die laatste 2 wedstrijden! Amir onze notoire langschaker, was uiteraard naast zijn tegenstander ook weer in strijd met zijn klok. Maar daar had zijn tegenstander Ronald Nelissen (met 4,5 uit 5 voor deze ronde gedeeld topscoorder) ook last van. Ronald had zich in een eerder stadium van de wedstrijd iets misrekend en had daardoor een stuk ingeleverd voor een pion, hij kreeg hiervoor wel een gevaarlijke aanval op de koning van Amir, maar die vond telkens het geitenpaadje om te ontsnappen, op 1 zet na dan. Daar had zijn tegenstander een mat in 8, waar hij echter nog meer materiaal moest offeren en een stille tussenzet moest spelen. Dus het was geen gedwongen, goed uitrekenbare combinatie. Zijn tegenstander vond deze dus ook niet waardoor Amir definitief kon voorkomen dat de mat aanval door zou slaan. En ondanks dat zijn tegenstander daar nog een zet of 3 remise had kunnen bereiken, had Amir de mentale KO al uitgedeeld. Dit kwam mede omdat zijn tegenstander het voor elkaar kreeg om nog minder tijd te hebben dan Amir (op een gegeven moment was het met nog 8 zetten te gaan voor de tijdscontrole 1.28 om 1.37), Amir wist ternauwernood de tijdscontrole te halen waarna zijn tegenstander gedesillusioneerd de handdoek moest werpen. Geen topscorerstitel voor hem en geen titel voor Maastricht (in ieder geval niet vandaag), maar wel een 5 – 2 voorsprong voor HMC 5!

Bram gaf zich daarna gewonnen. Hij was goed uit zijn opening gekomen, maakte daarna wat miscalculaties, maar stond nadat hij 1x goed was weggekomen zeker niet minder tot zelfs op bepaalde momenten iets beter. Maar omdat hij door moest spelen voor het team vergooide hij zijn partij met f4. Hij bleeft nog heel lang door spartelen in de hoop dat er nog iets te halen viel, maar dat liet tegenstander Marco Catola niet toe, die bracht de eindstand op 5 – 3, maar dat maakte de vreugdetaferelen niet minder.

Natuurlijk zijn we er nog niet, we moeten nog steeds een laatste ronde winnen, want daar is waarschijnlijk een 4 – 4 niet voldoende. Maar met een overwinning op de nr. 1 op zak is wel 1 ding duidelijk, als anderen ons niet knock-out slaan, doen wij het in ieder geval die partij niet voor hun. De vriendschap onderling, alles voor elkaar overhebben en de ruggengraat rechten is de kracht van dit team geweest, door het hele seizoen heen en daar hebben ze nog niet van terug gehad. Nog één pot te gaan, voor een onmogelijke titel. Nog 1 pot…. nu even dromen en genieten…. en dan nog 1 keer knallen.

De uitslagen:

De stand in de 6e klasse G