Er zijn van die seizoenen, die je altijd bijblijven. Ik heb er in 27 jaar schaken tot op heden 3 gespeeld, 2 bij Heerhugowaard, 1 bij Philidor Leiden. Slechts eentje leidde tot een kampioenschap, vorig jaar nota bene bij Heerhugowaard 1. Die bij Philidor Leiden 4 tot een 4,5-3,5 verlies in de kampioenswedstrijd, waarin we in een heel seizoen slechts 1 invaller nodig hadden voor 1 wedstrijd! De laatste bij Heerhugowaard leidde zelfs tot de zuurste 3e plek ooit (op 1 match punt en 2 bordpunten van de nummer 1, waarvan 1 match en bordpunt reglementair door eigen, niet eens bewuste, toedoen , ik zou ‘hebben geseind naar mijn teammaat’ ik zag een blunder van zijn tegenstander, liep weg omdat ik niets wilde verraden, maar zelfs daarin zag de TC van de tegenstander een hint….. die dus een overwinning claimde) en een degradatie met 1 overwinning, een gelijk spel en 5 (!!!) 3,5-4,5 nederlagen, ik speelde toen 3 wedstrijden in 2 teams (in team 2 en 4).
De factor waarom ze me altijd bijblijven is het team waar ik toen in speelde. De teamgeest en het in een hele individuele sport alles voor elkaar over hebben, waardoor de som der delen meer werd dan wat het team eigenlijk waard was.
Afgelopen speelronde op 17 december heb ik de contouren gezien van een team wat zich voor mij voor de eeuwigheid bij deze teams kan voegen. Toen ik vrijdagavond gebeld werd door Koos (TC HMC 3) voor een speler, zei Amir dat hij daar wel in zou vallen, ondanks dat we met zijn allen wat zouden eten na deze wedstrijd. Solidariteit naar de club is ook wat waard. En HMC 3 mag ook niet klagen dat hij daar gewoon 1,5 uit 2 scoort. Maar opnieuw een goede bewezen dienst.
Als je dan de volgende dag om 9.00u te horen krijgt dat Tommy ziek is en dat Tim Thole dan aanbied onverrichte zaken gewoon 1,5 uur terug uit Amsterdam te rijden als je niemand anders kan vinden om in te vallen, weet je eigenlijk al dat je goud in handen hebt.
En dan moet het beste eigenlijk nog beginnen. Het was duidelijk dat er wat kerstborrels waren geweest want er waren wat mannen met kleine oogjes. Gelukkig hadden we de fitheid van Jonas om dat de compenseren. Want ja wat doe je als één van de jongste teams van de KNSB als je een speler nodig hebt? Een nog jongere invaller regelen! Een man een man, een woord een woord. Invallers staan we af en ik had Jonas de vorige keer al beloofd dat als we een invaller nodig hadden, dat hij de volgende keer weer zou worden gevraagd.
En dat maakte hij ten volste waar! Onze tegenstanders kwamen met een mannetje minder, dus ondergetekende maakte het snel 1-0. Maar Jonas maakte daar bijna net zo snel 2-0 van. Goed gebruik in dit team dit jaar is om de eerste winstpartij binnen te hebben binnen 5 kwartier. Dan heb je nota bene een jeugdspeler van 9 (!) en die deed er dit jaar met 81 minuten het langst over!
Dan gaan al snel de gedachtes naar ‘oh hij speelde te snel’, ‘mazzeltje’. Fout! Van begin tot eind heeft Jonas gewonnen gestaan, jeugdleider Tony en ondergetekende konden in de analyse (net als stockfish overigens) slechts enkele licht mindere zetten ontdekken. Na zet 6 had Jonas al zeer secuur het foutje van zijn tegenstander, Maarten Schlangen, om een pion weg te geven afgestraft. Hij kreeg verder in de partij 2 kansen om een stuk als kerstcadeau (daar was Jonas in zijn beste Kerstrui van ons allen ook het beste voor gekleed) uit te pakken en deed dat ook ondanks de dreigingen van zijn tegenstander, zonder zijn tegenstander ook maar een tegen kans te bieden. Tot slot zette daarna ook nog een (letterlijk) paard van Troje als ‘Kerstcadeau’ in zijn stelling om op die manier zijn tegenstander zijn laatste toren afhandig te maken. Die daarna ook maar gedesillusioneerd opgaf.
Omdat Jonas als invaller acteert, zijn volledige partij:
Zwaar weer maakte zich echter klaar boven de ander borden. Er waren tijden dat deze TC blij was met 4,5 punt om zich niet verder zorgen te hoeven maken. Loek stond slecht, Jari had een mindere zetten combinatie, Sam blunderde een pion, Bram zag een dubbele aanval over het hoofd, Mike gaf een voorsprong weg en Richard gaf een pion weg. Jep u leest het goed. Ondanks dat dit gelukkig niet tegelijkertijd gebeurde stonden alle 6 overig borden op één of meerdere momenten verloren. Het zal ongetwijfeld met wat korte nachtjes te maken hebben gehad.
We zullen ze chronologisch behandelen.
Bram was de volgende die klaar was en eigenlijk speelde hij, ondanks wat hierboven gesuggereerd werd, één van zijn betere partijen van dit seizoen. Hij kwam goed uit de opening en had snel een paar tempo’s te pakken. Hij kon door de partij daarna goed op te bouwen de druk op de witte stelling, van tegenstander André Donkers, steeds verder opvoeren. Wit had daardoor een slecht paard en kon dit alleen bevrijden door 2 pionnen te offeren. Bram bedacht zich daar dat hij het nu rustig uit moest spelen, maar vergat daarbij de training van de week ervoor over koningen en diagonalen. Het is waar dat dit alleen in het perspectief van penningen werd behandeld, maar het blijft toch ook fijn om erop te letten voor een potentiële dubbele aanval. De tegenstander, André Donkers, zag deze diagonaal evenmin waarop Bram rokeerde en de stelling rustig zijn kant op trok voor de 3-0.
Bij Bram komen we erin op zet 12 waar het paard van wit op c3 al wat beperkte opties heeft:
Dat dit de 3-0 was en bij een aantal teamgenoten wat meer ademruimte verschafte, komt omdat op de ander borden keihard werd door geknokt. Een vroeg verlies of weten dat de druk bij jou terecht komt, kan zeker in een zware stelling het zoeken naar de juiste zet bemoeilijken. Waar dit team echt in uitblinkt, is het iets voor elkaar over hebben. Blijven knokken totdat het ook echt verloren is en vaak genoeg nog de partij in de tussentijd omkeren. Want tegen de tijd dat de partij van Bram klaar was, leek het tij aan de andere borden langzaam te keren.
Voor wie dit kerende tij te laat kwam, was echter onze bord 2 speler Loek, tegen mede jeugdspeler Boyd Leenen, kwam hij niet geweldig uit de opening. Maar waar menig speler misschien na het verliezen van een kwal de handdoek lang en breed in de ring had gegooid, probeerde Loek door sleuren en slepen nog alles uit de partij te halen. Helaas hebben we aan bord 2 vaak een groot ratingverschil te overbruggen en hoewel dat deze keer niet geval was, dan wel een groot talent verschil (Boyd is namelijk 11 jaar met een rating boven de 1500). Dus helaas kwam Loek dit niet meer te boven en moest zich gewonnen geven. Maar het eerste tegen punt dusdanig lang uitstellen gaf anderen wel de kans iets relaxter hun positie te verbeteren.
Bij Loek komen we de partij binnen op zet 6, waar hij de enige zet waar hij beter had kunnen komen te staan (Pf5) helaas mist.
Want in de tussenliggende periode hadden Sam, Jari en Richard hun partijen compleet omgedraaid. Sam kwam echt dramatisch uit de opening. Echt dit jaar totaal niet zijn stijl en waar hij en zijn tegenstander na zet 20 dachten dat Sam gezond de geblunderde pion terugwon, zegt Stockfish gewoon doodleuk -1,7. Echter liet Sam zich na de zetten die volgden (wellicht was tegenstander Arie van den Boomen compleet uit het veld geslagen door onze Van Gemert?) zich niet meer de kaas van het brood eten. Als een paard wat de stal ruikt werd de mat aanval opgetuigd en vakkundig afgerond. En zo kon ondergetekende iets geruster achterover leunen met de wetenschap dat het 4-1 was in de tussentijd.
De partij van Sam liep zo snel mis dat we die ook wel integraal kunnen laten zien, daar maken we toekomstige tegenstanders (hopelijk, bij beter spel van Sam) niets wijzer mee:
Daarna was het de beurt aan Richard. Richard had het zichzelf in de opening onnodig moeilijk gemaakt en was zich daar gedurende partij ook zeer bewust van. Hij kwam in het café meermaals langs balend over zijn opening. Hij gaf daarna ook een pion weg waardoor een snel einde zich aandiende. Echter net als bij de vorige wedstrijden wist Richard zich weer terug te knokken in de wedstrijd. Hij wist de verloren pion, een pion en een toren tegen twee stukken te maken (Richard had hierbij de 2 stukken). En begon daarna weer aan typische Richard partij met een achtbaanrit waar Stockfish misselijk van zou worden. Echter bleek hij net als de vorige wedstrijd beter dan zijn tegenstander, Jur van de Ven, in dit soort wedstrijden, waarmee hij de 5-1 (zegt het voort! Zegt het voort!) op het scorebord mocht zetten.
Bij Richard komen we de partij binnen wanneer hij een pion blundert (zet 10)
Jari was als enalaatste klaar tegen de op papier sterkste tegenstander Embert Berkens. In de opening maakte Jari een mindere zetten combinatie. Maar zijn tegenstander schatte het tegenspel niet op waarde en leverde zo een kwaliteit in. Jari leek dit lange tijd soepel uit te spelen maar door twee mindere afruil combinaties maakte hij het zichzelf nog redelijk moeilijk, maar uiteindelijk waren zijn 2 verbonden vrijpionnen niet meer tegen te houden.
We komen bij Jari binnen in partij waar hij via Dd7 een mindere zet produceert, maar waar tegenstander Berkens dus vervolgens een kwaliteit in levert (zet 11)
Als allerlaatste was Mike klaar (als hij aanwezig is net als Amir een notoire lang schaker). Mike speelde langere tijd veel beter dan tegenstander Kees van Hooijdonk, gaf dit voordeel helaas weg, maar kwam in het eindspel alsnog weer sterk opzetten. Maar net als in de vorige ronde tegen Best is Mike solidair aan de HMC’ers die anders als enige verliezen, dus i.p.v. de winnende zet te vinden in Tg8 speelde Mike Kg5 en gaf hij daarmee de partij volledig weg. Zeer zonde maar daarmee wel solidair aan Loek die daarmee niet de enige verliezende speler was.
Bij Mike komen we de partij binnen nadat hij via een degelijke opening +2,3 heeft bereikt.
Maar al met al opnieuw een zeer geslaagde zaterdag voor HMC 5, deze keer niet door zeer fantastisch spel maar op mentale weerbaarheid en vechtlust. Ook wedstrijden waarin je slecht speelt, moet je winnen, wil je om de prijzen meespelen. 6 – 2 winnen in een partij waar 6 borden verloren hebben gestaan, is een blijk dat het met die mentale wilskracht meer dan goed zit. De gezelligheid spatte er ook in het aansluitende analyseren, vluggeren en etentje meer dan vanaf.
We zullen de laatste wedstrijden van dit seizoen opnieuw alles uit de kast moeten trekken (tegen voornamelijk sterkere teams) om kans te blijven maken op de titel. En we zijn zeker niet de favoriet, op z’n hoogst een dark horse. Maar gelukkig heb je er daar dan weer twee van bij het schaken. Dit team is door de teamgeest, gezelligheid en vechtlust meer dan de losse delen bij elkaar opgeteld en ook onze invallers doen het fantastisch. Als TC kan ik dan ook met trots zeggen: ‘Een Team als dit, een Koninkrijk voor een team als dit.’
Voor de volledigheid de uitslagen en de stand in de Klasse 6G
Mooi verslag Rick en proficiat mannen met de mooie overwinning!